My Poetry [Dutch and English]

Subject: My Poetry [Dutch and English] Thu Mar 06, 2008 7:42 pm

Some English, some dutch.
All written by me.

--

Poezie van de nacht, de kunst en chaos van onmacht.

Het duistere toetreden van jou alreeds zwarte ziel in de kring van zij die verloren zijn.
De pijn die zich langzaam meester maakt van je geest en zich een weg snijdt door jouw vleesgeworden angsten. Donkere emotie tot uiting gebracht.
De relevante ironie van jouw fobie voor het triestige vervolg op je miserabele leven.
Eeuwige twijfel en morgen dood. Verbannen naar een spirituele vuurzee die jouw lichaam verteert.
Langzaam. Maar snel genoeg om jou te doen beseffen dat de realiteit je meer kwelt dan wat je doorgedraaide gedachten zich erbij hadden durven voorstellen.
Krimp ineen bij de ziekelijke beelden die je half-gesloten ogen moeten verduren.
De wil om ze te sluiten kan niet winnen tegen het onomkeerbare feit dat het al te laat is. Elke raafzwarte pixel van helse proporties die je aan je keuzes herinnert is een stap verder in het hersenspoelend proces om jou nog verder te duwen in de neerwaartse spiraal die leid naar een plaats waar zelfs de dood niet binnentreed.
Je tranen verdampen door de kolkende haat waarin je verstrengelt raakt. Gebonden door het touw dat de naam depressie draagt, vastgezet met sloten genaamd pijn.
Als ook de laatste ster dooft, en de schittering wordt omgezet naar niets, voorgegaan door de rookpluim als van een net uitgeblazen kaars, blijf jij over in het duister van de nacht, niet in staat het kwaad te kunnen onderscheiden.
Hoop heeft deze lang vergeten oorden al lang verlaten. Iets wat voor jou slechts een te verwaarlozen droom is, als die van een doofgeworden kind dat droomt dat hij de tedere stem van zijn moeder nog één maal zou mogen horen, als een blinde die wou dat hij een regenboog zou kunnen zien, als een lamme, die je een laatste maal voor hij deze wereld verlaat je emotioneel in zijn armen zou kunnen nemen.

----

In words of he who dwells in darkness.

Twinkle twinkle little star,
I can feel how afraid you are.
By this saying, know it's me,
the ancient beast, six six six of biblical history.

Come take my hand,
my with blood covered claws
so I can take you home,
to fire, pain and eternal anguish, before I am overthrown.

The Lord of Light, the Lord of Hosts
will return to this place of misery,
And will bring new hope among these blackened souls,
That I want just for me.

I want to feast, to dance upon
your torn of limbs and body parts
but that savior will try to cleanse
your spirits, souls and hearts.

Scorching heat and fiery flames,
Are spewing from His mouth,
The earth is shaking, shivering, trembling,
In the East, the North, in the West and in the South.

The Lord of Light, the Lord of Hosts
will return to this place of misery,
And will bring new hope among these blackened souls,
That I want just for me.

-----

Untitled part 1: de sombere melodie des levens.

Ongestructureerde verzameling van vooraf bepaalde zinsfragmenten die een onsamenhangend maar begrijpelijk geheel vormen in je deels door anderen gecontroleerde geest.
De gemeenschappelijke factor is in dit geval niet een kortstondig gevoel van liefde, vriendschap of haat, maar een misselijkmakende greep naar je keel die je doet beseffen dat dit alles werkelijkheid is.
Mensen die zich mentaal of fysiek zonder enige al dan niet op de feiten drukkende waarschuwing van het leven ontnemen, of toch tevergeefs proberen.
De loop van het vooropgestelde leven wordt dan bruusk doorbroken door een egoïstische poging om jou en anderen gebroken achter te laten op deze, ook het einde naderende, wereld vol afgunst en jaloezie.
Dan voel je die ijzige noorderwind je al onderkoelde lichaam traag strelen, strelen alsof er een dubbelsnijdend zwaard jouw lichaam binnendringt en het vlees van rond je weekgeworden botten rukt. Ondraaglijk, maar toch niet ongewenst, omdat deze morbide manier van pijniging je ziekelijke gedachten weghaalt bij al die niet te verduren geestelijke strijd.

Haal diep adem.

Leeg kijk je me aan, er zit meer emotie in het hypocriete gebed van een in de bijbel vernoemde farizeëer dan in dat al lang de grond ingeboorde lichaam van je.
Teruggebracht naar een niet eens noemenswaardige hoop vuil waar zelfs de meest perverte en geesteszieke vuilnisman niet zou durven aankomen.

Untitled part 2: Het geluk, ook een opeenvolging van tonen op een vijflijnig stelsel.
Zoals het blad van de rozelaar wiegt bij de milde streling van de wind, zo zweef ook ik door het luchtruim van de door mijn nog pure geest ontworpen utopie. Met mijn ogen gesloten geniet ik van mijn "soundtrack to life", een melancholische melodie die de haren op je armen doet rechtstaan zodra de eerste noten weerklinken.
Het is dié maagdelijke zintuigprikkeling die je wakkerschud en in je oor fluistert dat er meer is dan verdriet, en je leert verder kijken, met je ogen voorbij deze wereldse dimensie, naar een plaats waar je de pracht in de kleine dingen leert waarnemen.
Dat gevoel dat je krijgt als je voor het eerst het kleurenspectrum van de ondergaande zon mag opnemen op je netvlies, straal na straal.
Dat gevoel dat je krijgt bij een wolkenloze sterrenhemel waargenomen vanop een open vlakte, hand in hand met die persoon, die voor jou bestemd is. Die kleine glinsteringetjes kriebelen. Ster na ster.
Ervaar dat intense gevoel dat deel uitmaakt van de wijde waaier van emoties, diep ingegeven in het hart van de mens, of ze nu van goud of steen zijn.

Helende tranen van geluk stromen over je wang.

By Matt, September 2007.